Achtbaan van emoties... Deel 2

Donderdag 29 augustus
Rond 11.00 kreeg ik een appje van onze buurman/ballonvaarderassistent dat we hoogstwaarschijnlijk vanavond de lucht in zouden gaan! Jeroen gebeld, hij voelde zich fit genoeg om te gaan. Voor hem stond eigenlijk een avondje uit eten met twee collega's gepland, maar dit heeft hij voor de tweede keer afgezegd. Wat zal dat eten straks lekker smaken...
Onze donderdagoppas was de hele dag al bij ons geweest, maar wilde ook vanavond komen voor de kinderen, scheelde weer een hoop geregel.
Vele buren, familieleden en vrienden zwaaiden ons uit! Daar gingen we dan, het dubbele gevoel en de vermoeidheid bleven, maar goed... het was zo mooi! Hoog in de lucht veel aan onze overleden vriendin gedacht, hopende dat de hemel net zo mooi is.

Vooral de stilte vond ik heerlijk en wat een uitzicht! De ballonvaarder speelde met de ballon alsof het niets was. Soms over de maistopjes, vlak over twee hoge bomen, nog even een tussenlanding (onze buurman stapte zelfs nog in) en we gingen recht op Groenlo af!!! Helaas zorgde de Grolse wind ervoor dat we uiteindelijk in Beltrum zijn geland. In de verte, zag ik de eigenaren van het land staan en jawel hoor, het waren bekenden van ons, zo leuk en grappig!
Lieve buurtjes nogmaals bedankt!!!
Super lieve vriendin bedankt voor het volgen en voor de prachtige foto van de verkeerde ballon, hahaha. Ze had zich na haar werk gehaast met haar kinderen om ons uit te kunnen zwaaien, maar ze was net te laat. Gelukkig zag ze twee ballonnen boven Hengelo en is er eentje gaan volgen tot aan de landing, jammer genoeg stapten wij niet uit het mandje. Haar kinderen vonden het wel super spannend!

Vrijdag 30 augustus
Jeroen ging deze morgen naar Winterswijk terug voor het laatste beetje chemo, hij kwam behoorlijk misselijk terug.
's Avonds zijn we met vrienden naar onze overleden vriendin gegaan om definitief afscheid van haar te nemen. We voelden heel veel rust en warmte naast al het verdriet. Fijn kunnen praten met onze vriend en een aantal familieleden. Een sterke, warme, zorgzame familie!!!

Zaterdag 31 augustus en zondag 1 september
Vandaag naar het Dolfinarium! We hadden een arrangement geboekt met hotelovernachting, echt ideaal. Eerst even bij het hotel ingecheckt, kaartjes opgehaald en Jade en Floor kregen toch zomaar een knuffeldolfijntje, dolfijn!
Jeroen was niet echt fit, Jade evenmin, dus we zouden wel zien. Het werd een geweldige dag met hele mooie shows en om 16.00 gingen we voldaan richting hotel. We konden direct onze kamer in en waren blij verrast met twee grote tweepersoons boxsprings. Jeroen en ik ploften neer en Jade en Floor speelden hotelletje. Daarna buiten geborreld en lekker gegeten. De kinderen vonden het een feestje en het voelde ook echt als een hele korte vakantie. 's Morgens nog een lekker ontbijtbuffet, nog even Harderwijk ingeweest en daarna uitgerust weer naar Groenlo gereden.
Jade had trouwens een hele goed nacht gehad en werd ook langzaam weer wat fitter, Jeroen helaas nog niet echt...

Maandag 2 september
Ik werd wakker met een heel raar gevoel. Normaal gesproken zou ik nu weer naar Ulft rijden, het voelde de hele week al wat vreemd om nu niets voor school te hoeven doen... Ik ga er heel binnenkort langs, ook om nog spullen op te halen, thuis eerst maar wat plaats maken.
Ook de eerste schooldag van de kinderen, ze werden allebei vrolijk wakker en hadden er heel veel zin in!
Maar ook vandaag de begrafenis van onze vriendin... Zo vreemd en onwerkelijk...
Uiteraard ga ik hier niet teveel over zeggen, alleen dat het afscheid ontzettend zwaar, maar ook bijzonder mooi was. Hele mooie woorden gehoord... en het verdriet gevoeld...
Mensen 'waarschuwden' ons al dat het wel eens heel confronterend kon worden en dat was het zeker...
Soms voelt het net of andere mensen al dieper in onze situatie van straks kunnen kruipen dan dat wij dat zelf doen/kunnen, ik zag ook het verdriet bij anderen voor ons. Misschien worden wij er zelf onbewust wel voor afgeschermd.

Dinsdag 3 september
Vanmorgen kwam de klap twee keer zo hard binnen... Wij beseften veel te goed, dat dit ook ons toekomstbeeld is. Het is net of ik niet echt kan geloven dat Jeroen over een tijd dood gaat.
Dit gevoel hadden wij ook bij mijn zwangerschappen, dat je je totaal niet voor kan stellen tot op het laatste moment dat je straks een echt kindje van jezelf in je armen kan sluiten.
Volgens mij lijkt dit gevoel er echt op. Je kunt je er gewoon geen voorstelling van maken!
Wat ik al eerder schreef, dit heeft verder niets met onze vechtlust te maken, maar we beseffen soms veel te goed wat de realiteit is!
Vanmiddag lekker met mijn moeder op pad geweest en Jeroen heeft zich bekommerd om Jade en Floor met twee andere vriendinnenzusjes, welkom bij de zusjesclub!

Fijn dat je even met ons in de achtbaan stapte... Vrolijk, verdriet, blijdschap, nog meer verdriet, lol, groot gemis, ...