Jade en Floor

Jade en Floor

Donderdag 13 juni
Jeroen kreeg om 8.30 een longbronchoscopie, er werd tumorweefsel weggenomen. Uit dit weefsel konden ze van alles herleiden, soort longkanker; kleincellig-niet klein-cellig, enz. Het was een heel naar onderzoek, maar Jeroen liet het gebeuren en heeft zelfs meegekeken! Ook hij zag de slechte plekken. Heel misschien zou hij maandag door Enschede gebeld worden, want ze konden niet goed bij het tumorweefsel komen. Uiteraard dan ook op een later tijdstip uitslag.

Wij voelen ons echt samen sterk! Deze kracht hadden wij ook toen Jade levensbedreigend ziek was... Jeroen praat erover, ik mag en kan alles vragen en zeggen, we huilen en lachen...

De oppas kwam om 12.15 met Jade en Floor onze kant op. Ik heb ze buiten opgewacht, met ons drietjes liepen we naar Jeroen. Inmiddels hadden we een boekje gekregen en goed doorgelezen over hoe je het je kinderen kan vertellen met daarnaast alle mogelijke, totaal verschillende reacties op het slechte nieuws.
Jeroen zou na dat longonderzoek eigenlijk naar huis gaan en vrijdag terugkomen voor een botscan, maar voelde zich niet echt lekker, had veel last van zijn buik.
Achteraf ook een betere plek voor dit klotenieuws!!!
Samen op bed gaan zitten en Jeroen vertelde zelf dat hij kanker had. Jade begon heel hard te huilen en zei dat ze naar huis wilde. Samen verder gepraat, toen begon Floor heel hard te huilen en klampte zich goed aan mij vast, daarna kroop ze bij Jeroen op schoot en bleef huilen...
Jade vroeg; Ga je dan ook... dat ene? Daarna durfde ze dood te zeggen. Jeroen vertelde eerlijk hoe en wat. Ze vroeg ook of ik altijd zou blijven huilen, mocht papa dood gaan... Ons zien huilen deed haar het meest pijn. Goed uitgelegd dat dat bij slecht nieuws hoort, maar dat Jeroen en ik ook nog gewoon heel veel lachen. En mensen opgenoemd die ook allemaal moesten huilen om papa. Dit luchtte haar enorm op.

Vrijdag 14 juni
's morgens kreeg Jeroen een botscan en om 14.00 gingen we naar huis...
We kregen te horen dat we woensdag 19 juni om 12.15 de definitieve uitslag zouden krijgen, definitief???!!!
Jade en Floor wachtten ons op met allebei een bosje bloemen in de hand, slik. De oppas ging zelfs nog samen met Jade en Floor naar Winterswijk, omdat Jade moest bloedprikken. Ging goed, maar ze had weer veel te weinig granulo's (witte bloedlichaampjes) dus ze krijgt nu iedere avond 2 injecties neupogen... Mijn ouders kwamen fijn langs en 's avonds Jeroens grootste broer met vrouw, fijn, fijn, fijn...
Via Groningen hadden we een tijd geleden een SuperOpkikkerdag aangeboden gekregen voor het hele gezin, gepland op zaterdag 15 juni.
Eerst zag Jeroen het niet echt zitten, had nog buikpijn en zag er wat tegenop. Intussen mijn broer al ingelicht, want Jeroen wilde dat wij absoluut zouden gaan...
Na wat zustertrucjes was de buikpijn weg en besloot Jeroen toch mee te gaan!
Ik was zo blij, voor hem, voor mij, maar vooral voor de kinderen. Alles zou ook worden vastgelegd en nu kon het nog...  Dit besefte Jeroen ook maar al te goed.