Klap 3

woensdag 12 juni
Om 11.30 ging Jeroen weg voor de CT-scan. Rond 16.30 hoopte de dokter dat hij hiervan een uitslag zou hebben... We moesten geduld hebben! Mijn ouders kwamen langs met Jade en Floor, wat waren ze blij om papa weer te zien. Jade vroeg van alles over de CT-scan.
Om 16.30 precies werden wij naar een gesprekskamertje gebracht, Drs. Ammat pakte zijn gegevens erbij en samen met een oncologieverpleegkundige namen wij plaats.
Uiteraard viel hij weer direct met de deur in huis:
Grote tumor in de rechterlong, er waren plekjes te zien in de lymfeklieren, op de milt en in het rechterheupbot, dus uitzaaiingen!!! Omdat het erop leek dat het met de longkanker was begonnen en deze tumor al zo groot was, wilde hij eigenlijk al zeggen dat er geen genezing mogelijk was. Echt van alles en nog wat gevraagd, maar hij bleef bij deze slechte prognose en kon ons helaas geen sprankje hoop geven. Klap drie geïncasseerd!
We bleven weer stil, Drs. Ammat verdween weer in het niets, keken elkaar beduusd aan, daarna elkaar heel stevig vastgehouden en gehuild en gehuild...
Vlak daarna mijn broer gebeld, shock... Jeroen belde zijn zus, shock... Mijn ouders kon ik nog niet bellen, omdat de meiden daar waren...
Broers en zus van Jeroen met aanhang kwamen al snel langs, heel erg fijn. Zij gingen vervolgens naar Jeroens moeder, om bij haar te zijn wanneer Jeroen zou bellen met heel erg slecht nieuws... Wat erg, wat erg, maar de beste manier om te vertellen.
Een hele goede vriendin gebeld, shock... mijn vader gebeld, ik kwam erachter dat hij gewoon naar buiten kon lopen met zijn mobieltje... shock!
's Avonds Jade al wel verteld dat Jeroen erg ziek was, maar dat papa morgen zelf wilde vertellen hoe en wat... Ze vroeg nog of ze morgen zou gaan huilen...