Zoveel appjes, zoveel belletjes, zoveel kaartjes, zoveel warmte om ons heen, niet te geloven gewoon..., maar ontzettend fijn!!! Om voor onszelf alles op een rijtje te houden is deze webblog, ik raak de draad al een heel klein beetje kwijt. Ook jullie kunnen zo dit nu al dunne draadje volgen...

Uit het niets...

11 juni 2013
De eerste vage klachten van Jeroen kwamen 4 weken geleden. Wat hoofdpijn, waarschijnlijk een verkeerde houding, dus Ceasar-therapie, hielp niet echt... Vervolgens wat kortademig en duizelig na inspanning, had Jeroen vooral last van op zijn werk nadat hij wat ladders op geklommen was. Weer naar de dokter, deze luisterde nog naar zijn longen, niets aan de hand.
Nog heel lekker getennist samen, 1 partij duurde zelfs 2 1/2 uur, deze gelukkig net gewonnen, dit was donderdag 6 juni, daarna wel weer wat kortademig. Vrijdag 7 juni kreeg Jeroen buikpijnklachten, had er in het weekend al behoorlijk last van. Zondag nog wel gewoon mee geweest naar een hele gezellige familiedag van mijn moeders kant. Daar alleen verteld dat hij morgen een longtest had.
Maandag 10 juni ging de longtest voor geen meter, hij moest het een paar keer opnieuw doen, omdat de longinhoud zo slecht leek. Van daaruit werden een longfoto en een longecho op de rol gezet, wachten dus. Hij ging zelf nog even op de weegschaal staan, onze was kapot, woog nog maar 78 ipv 85... Jeroen gaf 's middags telefonisch gelukkig aan dat hij ook nog steeds buikpijn had en graag een bloedonderzoek wilde.
Dinsdagmorgen 11 juni weer naar de huisarts, bloed laten prikken.
's Middag lag hij lekker op de bank jong Oranje te kijken en daar kwam het telefoontje...
Hij moest zo snel mogelijk naar de EHBO-post in Winterswijk, want ze hadden een verhoogde waarde van een stofje bij de alvleesklier ontdekt. Achteraf dachten zij ook nog eerst aan een alvleesklierontsteking.
Jeroen belde mijn vader geschrokken op, die heeft hem daar naartoe gebracht. Ik werd door Jeroen op mijn werk gebeld, ik stond, net als toen (PECH-drama, IC Jade) voor de klas. Jeroen vertelde huilend dat hij in het ziekenhuis was, klap één geÏncasseerd...
Ik kon direct weg en was zo in Winterswijk.
Jeroen lag daar heel onwerkelijk in bed in de behandelkamer, tranen stroomden over mijn wangen van de schrik. Vond het vooral ook gewoon stom en raar dat hij daar zo lag.
Een uitgebreid onderzoek volgde met daarna een specifieker bloedonderzoek. Tussendoor kreeg hij de longfoto al, kan dan natuurlijk snel, omdat je opgenomen bent.
Anderhalf uur later volgde de uitslag! KANKER, hij vertelde het net iets subtieler in een paar zinnen, maar wel boem, bats, duidelijk en eerlijk... klap twee inderdaad...
De CEA waarde was bij Jeroen 200, dit is een tumormarker. Bij rokers kan dit stofje wat verhoogd zijn, maar dan heb je het over 15. Op de foto zagen ze ook al afwijkend weefsel en weer was het stofje van de alvleesklier wat hoog. Nog geëist dat hij diezelfde dag een CT-scan zou krijgen, maar dit zat er niet meer in. Morgen dus, woensdag 12 juni.
Jeroen werd opgenomen op D2, zat inmiddels aan het infuus... Uiteraard kwamen er weer tranen, vol ongeloof naar Jeroen gekeken en kon het echt niet geloven! Familie gebeld, zo naar... ze kwamen direct...
Later ben ik naar huis gegaan, Marloes afgelost, Jade en Floor verteld dat Jeroen flink ziek was en een paar nachtjes zou blijven.
Om 18.45 hebben mijn ouders samen met mij de kinderen naar bed gebracht, 20.45 was Marloes er weer en kon ik naar Jeroen, zo ontzettend vreemd. Wat zijn wij al vaak in Winterswijk geweest, maar nu moest ik naar een hele andere afdeling. Kankerzooi!
Toen weer wat mensen gebeld... iedere keer weer zo vreemd om het hardop uit te spreken.

Helaas, ik ben nog lang niet up-to-date... komt goed...
XXX